ΣΥΝΤΑΓΗ αντιπερι-σπαστικής μαλακιούλας:

ΥΛΙΚΑ: *ίωση ελεεινή (κάποιος που δε του καθόμουν, θα βρήκε το μόνο τρόπο να με ρίξει στο κρεββάτι!)

* κλεισούρα στο σπίτι = νευράκια, ανία, έλλειψη (γενικώς)

* εποχιακά διλήμματα συναισθηματικής φύσεως και μπλέξιμο, πιο βαρετό κι απ'το πλέξιμο

*χαρακτήρ γραψαρχίδης και στον κόσμο του

* ένας κομπιούτορας συνδεδεμένος στο ιντερνετ

* ένα interactive site

ΕΚΤΕΛΕΣΗ: > Πετάμε τα τρία πρώτα όξω απ'την πόρτα του μυαλού μας

> Κάνουμε ένα ελαφρύ σιάτσου στο χαρακτήρα και ένα τονωτικό spa, με μνήμες

σκανταλιάρικες

> Μπαίνουμε σε interactive site , έχοντας τεντωμένες κεραίες είτε για πιθανό άξιο συμπαίκτη

είτε για "θύμα" (ο ρόλος του pet θα εξηγηθεί άλλη φορά) - Γυρίζει και Μυρίζει ένα πράμα...

> Αφού βρούμε το συμπαίκτη, βάζουμε το στοίχημα!

**************

Ζωντάνεψα πάλι χτες!

Από ένα τίποτα, μια χαζοϊδέα της στιγμής, έτσι δηλαδή όπως μπορούν να ξεκινήσουν και τα πολύ όμορφα (όπως και τα πολύ άσχημα)

Μπήκα σ'ένα σάιτ, όπως κάνω καθημερινά πλέον, για να παίξω σκραμπλ, ίσως και να χαζολογήσω λίγο, με κάτι γνωστούς - γελάμε πολύ συχνά είναι η αλήθεια. Αλλά χτες, αυτό μόνο δε θα ήταν αρκετό για να με βγάλει από έναν φαύλο κύκλο σκέψεων, έναν κυκεώνα από "γιατί" και "μήπως" και "θέλω" και "δε θέλω".... Ήθελα να ξεχαστώ....

Έτσι, σαν από μηχανής Θεός, εμφανίστηκε στο chat ο -ας τον πούμε- Αντώνης

- και έριξε την πρόκληση!!! Να παίξουμε ένα παιχνίδι scrabble μεταξύ μας.

Το διακύβευμα;

Αν νικούσε εκείνος, θα μού έστηνε μια σαιζ-λονγκ στην πλατεία, στο Πασαλιμάνι, κι εγώ θα πήγαινα , νύχτα, με μαγιό (είναι και χειμώνας!), να κάνω...ηλιοθεραπεία!!!

Αρχικά, το πήρα για ένα απ'τα συνηθισμένα μας πειράγματα...έτσι αντιπρότεινα, ανεύθυνα:

Αν νικούσα εγώ, θα πήγαινε ένα Σαββατόβραδο στην Ομόνοια, μόνο με τα εσώρουχα, και θα έκανε...κόρτε σ'ένα μπάτσο!!!

Συμφώνησε με τρόπο που μού φάνηκε οτι το εννοούσε! Έτσι, μη τα πολυλογώ, κουβέντα στην κουβέντα, το στοίχημα τέθηκε στα σοβαρά! - τουλάχιστον από μέρους μου!!!

Άρχισα να ξεχνάω και πόνους, και βήχα και διλήμματα με αγάπες κι έρωτες!

Ξεκινήσαμε.... αρχικά σίγουρη για τον εαυτό μου- σχεδόν πάντα τον νικούσα στο συγκεκριμένο παιχνίδι, αλλά πάλι... σχεδόν πάντα για λίγο,είναι ικανός παίχτης, άσε που παίζει πολύ και ο παράγοντας "τύχη" - κι αυτό ήταν που έδινε ακόμη μεγαλύτερη γοητεία: και οι δυό μας ,δεν ήμασταν απλώς δυο σίγουροι για τούς εαυτούς μας (ή και, απλώς, ψώνια του κερατά!), αλλά και τζογαδόροι!

Το ρίσκο.... αχ, αυτό το ρίσκο! Τι ομορφιά,γοητεία, ανευθυνότητα, τόλμη, ανοησία ή "μαγκιά" εμπεριέχει- ανάλογα με τη σκοπιά απ'όπου θα το δεις!

"Μικρό" σχετικά το στοίχημα, αλλά... όχι και λίγο!

Ξεκίνησα το παιχνίδι χαλαρή,αλλά όχι για πολύ! Σιγά σιγά έμενα πίσω στο σκορ.... Αρχισα να σκέφτομαι πιο πολύ τις κινήσεις μου, να προσέχω... αλλά πάλι τίποτα- η τύχη δε με ευνοούσε καθόλου κι ο Αντώνης ήταν πολύ προσεκτικός... Όσο λιγόστευαν οι ελπίδες μου, τόσο άρχιζε να περνάει απ' το μυαλό μου το "διακύβευμα" - τότε μόνο σκέφτηκα στα σοβαρά τι υποσχέθηκα να κάνω! Ασυναίσθητα, φανταζόμουν τον εαυτό μου μες στο κρύο.... Δεν ήταν καθόλου το "ρεζίλι" που μ'ένοιαζε, αλλά για άγνωστο λόγο, μου φαινόταν πολύ αποκρουστική ιδέα. Ούτε μπορώ να πω οτι με ένοιαζε καθ'εαυτή η ήττα...δεν ξέρω... Ακόμη κι η ιδέα οτι δε θα μπορούσα,για οποιονδήποτε λόγο, να τηρήσω αυτό που είχα υποσχεθεί, μού έφερνε εμετο...

Με εξίταρε αφάνταστα όμως! Το μυαλό μου να παλεύει να βρει τρόπους να νικήσει τις πιθανότητες, να προσπαθώ να συγκρατήσω τη μόνιμη ανυπομονησία μου για να δείξω κάποια "σύνεση" και να μού επιβάλλω κάτι που σχεδόν ποτέ δεν έχω:στρατηγική! Το "ήθος" μου να μέ αγχώνει να κερδίσω, ώστε να μη χρειαστεί να δειλιάσει ή να πληρώσει...

Το παιχνίδι κόντευε να τελειώσει, διατηρούσα ακόμη κάποιες ελπίδες, και τότε μόνο με ευνόησε η τύχη και πέρασα μπροστά στο σκορ!

Και όμως δεν χάρηκα! Ανακουφίστηκα, ναι... Έφυγε η "πίεση", ναι.... αλλά...

Δεν ένιωσα χαρά! Σαν να ήταν υποχρέωση μου να κερδίσω; Σαν,ξαφνικά,να μην ήταν καθόλου άξιο λόγου αυτό που γινόταν -σαν το μόνο που τού έδινε κάποια αξία ήταν αυτή η μικρή αύξηση αδρεναλίνης που μού έδωσε όση ώρα πάλευα με την τύχη....

ξαναδιαβάζω... αυτή είναι μια μικρή,χτεσινή, πραγματική ιστορία...

αυτή η περιγραφή όμως είναι μόνο για τη μικρή, χτεσινή πραγματική ιστορία;

straight up,you tell me! I'm I "Japanese" ?

" LET' S GET ONE THING STRAIGHT...

I' M NOT ! ;) "

...διάβασα πριν λίγο, πέφτοντας τυχαία πάνω σ'ένα πανέμορφο blog...

Γέλασα σκανταλιάρικα...μού κέντρισε το ενδιαφέρον το λογοπαίγνιο και καλά έκανε γιατί όντως η κοπελιά γράφει..."έτσι"....

Ένα δεν καταλαβαίνω όμως...

όπως οι "καραστρέιτ" του κερατά (είτε είναι ομοφοβικοί που πολύ γουστάρουν όμως,ενδόμυχα,"να το πάνε το γράμμα" , είτε όντως τους ενδιαφέρουν μόνο οι ομόφυλοί τους) "καλουπώνονται" και βάζουν παρωπίδες και συρματοπλέγματα και όρια και ταμπέλες.....

έτσι και οι γκέι και οι "γκέισσες" :Ρ ???

Ερωτεύονται όλοι κοιτάζοντας μόνο είτε αρχίδια είτε μουνια?

Δεν ξέρω τι γίνεται....

Εγώ κοιτάζω ψηλά ,ρε γαμώ το, στα μάτια... Ψηλά..με αρχοντιλίκι !

Δε μπορεί το τί έχει ο άλλος μέσα από το παντελόνι του να συναγωνιστεί την αύρα του....

Δεν θα μ'έλεγα ρομαντική, ποιήτρια και λοιπές κουλτουρομπουρδίτσες...

Καλό το ξέσκισμα,δε λέω!Είτε γίνεται "ορθόδοξα", είτε "ανορθόδοξα".

Και πρακτικότατο: υποκαθιστά περίπου τεσσερισίμισι ώρες στο γυμναστήριο, ενάμισι πακέτο τσιγάρα και μισή κιλοβατώρα που θα έκαιγε ο βαϊμπρέιτορ...

Αλλά...άλλο η ξερή καύλα κι άλλο ο έρωτας.... σωστά?

slipping away....

Κι αν χωρίς τον παλμό...τις φωνές..τα λόγια "χάνουν".....


All that we needed, was right Ότι χρειαζόμασταν, ήταν σωστό
Les ombres ce soir nous menacent Οι σκιές απόψε μας απειλούν

Open to everything happy and sad Ανοίξου σε οτιδήποτε χαρούμενο και λυπημένο
Seeing the good, meme si tout va si mal Βλέποντας το καλό, ακόμη κι όταν όλα πάνε τόσο άσχημα
Femmes au soleil quand la nuit nous accable Γυναίκες στον ήλιο όταν η νύχτα μας τσακίζει
Oh,pour un jour croire aux dieux,croire aux fables
Για μια μέρα να πιστεύεις στους θεούς, να πιστεύεις στα παραμύθια

Focus on everything better today Συγκεντρώσου σε ότι καλύτερο σήμερα
Crier la vie quand tout autour se tait Κραύγασε τη ζωή όταν όλα γύρω σωπαίνουν
Hold on to people they're slipping away Κρατήσου σε ανθρώπους που ξεγλιστρούν
Hold on to this while it's slipping away Κρατήσου σε αυτό ενώ ξεγλιστρά

All that we needed, tonight Ο,τι χρειαζόμασταν, απόψε
Are people who love us, and life Είναι άνθρωποι που μας αγαπούν, και ζωή
Je sais les douleurs et les doutes Ξέρω τους πόνους και τις αμφιβολίες…..
Oh, partir est ce qu'on redoute Ω,η φυγή είναι αυτό….που φοβόμαστε
Oh si.. Αν…

Open to everything happy and sad Ανοίξου σε ότι χαρούμενο και λυπηρό
Seeing the good, meme si tout va si mal Βλέποντας το καλό, ακόμη κι όταν όλα πάνε τόσο άσχημα
Femmes au soleil quand la nuit nous accable Γυναίκες στον ήλιο όταν η νύχτα μας τσακίζει
Oh, pour un jour croire aux dieux, croire aux fables Για μια μέρα να πιστεύεις στους θεούς, να πιστεύεις στα παραμύθια
Focus on everything better today Συγκεντρώσου σε ό,τι καλύτερο σήμερα
Crier la vie quand tout autour se tait Κραύγασε τη ζωή όταν όλα τριγύρω σωπαίνουν
Hold on to people they're slipping away Εξακολούθησε να κρατάς ανθρώπους που ξεγλιστρούν
Hold on to this while it's slipping away Κρατήσου σ’αυτό ενώ ξεγλιστρά…
So long Αντε γεια

Mais l'ombre... Μα, η σκιά….


Slipping Away.....
από Mylene Farmer και Moby....

αν έχεις θεό...!

Πω πω, τι έχουν πάθει αυτές τις μέρες όλοι με τα υπαρξιακά τους;
(σ.σ: να θυμηθώ να τσεκάρω στο ημερολόγιο τοίχου που μού πούλησαν χτες κάτι θεάρεστοι κλέφτες "υπέρ ανεγέρσεως" της βίλλας του Παπ αρη, ιερέα στον Άη-Κανεθαύμα, μπας κι έχει πανσέληνο... μπορεί να έχω γύρω μου τους φιλοσοφους-λυκανθρωπους...ξέρω 'γω ? )
"Θέλω αυτό,αλλά πρέπει εκείνο; Αφού έχω συνηθίσει το άλλο,να κάνω το τούτο;"
Ήμαρτον!
Εντάξει,δε λέω..αν δε τα πουν σε μένα, τη φίλη (?), σε ποιόν θα τα πουν; Αλλώστε, ως γνωστόν, "πάντα πληρώνουμε πιο ακριβά ό,τι είναι τσάμπα: την αγάπη, τη ΦΙΛΙΑ, τον ΕΡΩΤΑ, την εμπιστοσύνη, κ.ά."
Αλλά όχι σήμερα, ρε παιδιά!
Σήμερα είμαι κρεββατωμένη (και δεν εννοώ "μμμ...κρεββατωμένη...!" ,οπότε και δε θα διαμαρτυρόμουν κιόλας!)
Εννοώ κανονικά: με βηχαλάκι, μυξούλες, πυρετό μεγαλύτερο απ' το I.Q. μου ("δεν είναι και κανένα σπουδαίο μέτρο σύγκρισης αυτό"?? ποιός πούστης το είπε? Ε? ), τάσεις για έμετο σα να έχω δει Τράγκα επί δεκάλεπτο..όλα κομπλέ. Αλλά ο.κ! Δε θα κάτσουμε να σκάσουμε κιόλας! Αλλά θέλω λίγη χαρά γύρω μου, λίγη παραπάνω απ'ότι συνήθως, κι επειδή δε μπορώ να πάρω εγώ τώρα το ρόλο της "ψυχής του πάρτυ", θα ήθελα να μου το προσφέρουν..Με λίγη στοργή και προδέρμ κατά προτίμηση, γιατί ο πυρετός συχνά μού βγάζει γατουλέ ανάγκες....(ε,ναι! το παραδέχομαι!)
Αλλά... η πανσέληνος (?)................
Μού τηλεφωνεί η φωνή ... Η φωνή πού είχε την τύχη να δεί νέους δρόμους, να βουτήξει μέσα σε συναισθήματα πρωτόγνωρα και να τα γευτεί, να πιάσει το απρόβλεπτο και να το κάνει ποίηση! Έτσι με κέντρισε..(με κέρδισε?). Με συνάντησε στους ουρανούς, όσο μακριά κι αν δήλωναν οτι είναι, γίναμε αστέρια και βρεθήκαμε κάπου εκεί ψηλά! Και ζωγραφίσαμε... γλέντι!
Μα...δε μπόρεσε στα επίγεια να με ταξιδέψει...
Ξαφνικά είδε το νέο δρόμο και τρόμαξε, κάποιοι θα είπαν οτι έπρεπε να διαλέξει - και τους άκουσε!
Είπε να σταθεί μπροστά στο σταυροδρόμι, όπως ο Ηρακλής, μπροστά στους δρόμους της Αρετής και της Κακίας! Τα χωράφια είναι άγρια ανάμεσα στους δρόμους, είπα, αλλά δεν έχουν όρια!
Είπα..και μετά έσκασα.
Άμα είναι να εξηγείς τους όρους του παιχνιδιού σε κάποιον που θεωρούσες άξιο συμπαίκτη... προτίμησα να βουλιάξω στον πυρετό μου...κι άρχισα να παίζω με το θερμόμετρο (σκέφτηκα οτι ο υδράργυρος είναι ίσως ο μόνος που όταν τον τρίβεις σίγουρα σηκώνεται!) Οι μυξούλες μου,άλλωστε έρρεαν πιο ελεύθερα από τις επίγειες διαδρομές των αστεριών...
Ο κωλοχαρακτήρας μου όμως δε μ'αφήνει να το αφήσω! Η φωνή μάλλον δεν ξέρει πού έμπλεξε (ή ξέρει και γι αυτό ακριβώς μένει?)
"Πουστιές" απογειωτικές θέλω να κάνω αρκετές!
Θα κεντρίσω πάλι το ενδιαφέρον-για μένα όχι πλέον,για το παιχνίδι!, θα δείξω το γλέντι που μπορώ να κάνω μέσα σ'όλους τους "πυρετούς" μου να "ζηλέψει", θα πειράξω εγωισμό που τόσον έχει, αλλά ωσπου να βαρεθώ....ώσπου,ίσως, να με απορροφήσει περισσότερο άλλο παιχνίδι.... Αν και εγώ δεν κάνω "επιλογές" ... δε διαλέγω ποτέ έναν μόνο δρόμο..
" Ηρακλής " αποφασιστικός γιατί να το παίξω? Μαλάκας είναι! Τού έδωσαν τα εύσημα που πήρε το "δρόμο της Αρετής"...πφφφφ..!!! Έχουν γεύση τα εύσημα Ηρακλή; Έχουν χρώμα; Έχουν μυρωδια; Έχουν υφη; Για πες, μαλακα....
Πάει κι αυτός...τον "καλούπωσαν" ...αν,αντί γι'αυτό, απλώς τού έβαζαν το ρόπαλο του στον κώλο...περισσότερο θα τον εκτιμούσα!!!