αν έχεις θεό...!

Πω πω, τι έχουν πάθει αυτές τις μέρες όλοι με τα υπαρξιακά τους;
(σ.σ: να θυμηθώ να τσεκάρω στο ημερολόγιο τοίχου που μού πούλησαν χτες κάτι θεάρεστοι κλέφτες "υπέρ ανεγέρσεως" της βίλλας του Παπ αρη, ιερέα στον Άη-Κανεθαύμα, μπας κι έχει πανσέληνο... μπορεί να έχω γύρω μου τους φιλοσοφους-λυκανθρωπους...ξέρω 'γω ? )
"Θέλω αυτό,αλλά πρέπει εκείνο; Αφού έχω συνηθίσει το άλλο,να κάνω το τούτο;"
Ήμαρτον!
Εντάξει,δε λέω..αν δε τα πουν σε μένα, τη φίλη (?), σε ποιόν θα τα πουν; Αλλώστε, ως γνωστόν, "πάντα πληρώνουμε πιο ακριβά ό,τι είναι τσάμπα: την αγάπη, τη ΦΙΛΙΑ, τον ΕΡΩΤΑ, την εμπιστοσύνη, κ.ά."
Αλλά όχι σήμερα, ρε παιδιά!
Σήμερα είμαι κρεββατωμένη (και δεν εννοώ "μμμ...κρεββατωμένη...!" ,οπότε και δε θα διαμαρτυρόμουν κιόλας!)
Εννοώ κανονικά: με βηχαλάκι, μυξούλες, πυρετό μεγαλύτερο απ' το I.Q. μου ("δεν είναι και κανένα σπουδαίο μέτρο σύγκρισης αυτό"?? ποιός πούστης το είπε? Ε? ), τάσεις για έμετο σα να έχω δει Τράγκα επί δεκάλεπτο..όλα κομπλέ. Αλλά ο.κ! Δε θα κάτσουμε να σκάσουμε κιόλας! Αλλά θέλω λίγη χαρά γύρω μου, λίγη παραπάνω απ'ότι συνήθως, κι επειδή δε μπορώ να πάρω εγώ τώρα το ρόλο της "ψυχής του πάρτυ", θα ήθελα να μου το προσφέρουν..Με λίγη στοργή και προδέρμ κατά προτίμηση, γιατί ο πυρετός συχνά μού βγάζει γατουλέ ανάγκες....(ε,ναι! το παραδέχομαι!)
Αλλά... η πανσέληνος (?)................
Μού τηλεφωνεί η φωνή ... Η φωνή πού είχε την τύχη να δεί νέους δρόμους, να βουτήξει μέσα σε συναισθήματα πρωτόγνωρα και να τα γευτεί, να πιάσει το απρόβλεπτο και να το κάνει ποίηση! Έτσι με κέντρισε..(με κέρδισε?). Με συνάντησε στους ουρανούς, όσο μακριά κι αν δήλωναν οτι είναι, γίναμε αστέρια και βρεθήκαμε κάπου εκεί ψηλά! Και ζωγραφίσαμε... γλέντι!
Μα...δε μπόρεσε στα επίγεια να με ταξιδέψει...
Ξαφνικά είδε το νέο δρόμο και τρόμαξε, κάποιοι θα είπαν οτι έπρεπε να διαλέξει - και τους άκουσε!
Είπε να σταθεί μπροστά στο σταυροδρόμι, όπως ο Ηρακλής, μπροστά στους δρόμους της Αρετής και της Κακίας! Τα χωράφια είναι άγρια ανάμεσα στους δρόμους, είπα, αλλά δεν έχουν όρια!
Είπα..και μετά έσκασα.
Άμα είναι να εξηγείς τους όρους του παιχνιδιού σε κάποιον που θεωρούσες άξιο συμπαίκτη... προτίμησα να βουλιάξω στον πυρετό μου...κι άρχισα να παίζω με το θερμόμετρο (σκέφτηκα οτι ο υδράργυρος είναι ίσως ο μόνος που όταν τον τρίβεις σίγουρα σηκώνεται!) Οι μυξούλες μου,άλλωστε έρρεαν πιο ελεύθερα από τις επίγειες διαδρομές των αστεριών...
Ο κωλοχαρακτήρας μου όμως δε μ'αφήνει να το αφήσω! Η φωνή μάλλον δεν ξέρει πού έμπλεξε (ή ξέρει και γι αυτό ακριβώς μένει?)
"Πουστιές" απογειωτικές θέλω να κάνω αρκετές!
Θα κεντρίσω πάλι το ενδιαφέρον-για μένα όχι πλέον,για το παιχνίδι!, θα δείξω το γλέντι που μπορώ να κάνω μέσα σ'όλους τους "πυρετούς" μου να "ζηλέψει", θα πειράξω εγωισμό που τόσον έχει, αλλά ωσπου να βαρεθώ....ώσπου,ίσως, να με απορροφήσει περισσότερο άλλο παιχνίδι.... Αν και εγώ δεν κάνω "επιλογές" ... δε διαλέγω ποτέ έναν μόνο δρόμο..
" Ηρακλής " αποφασιστικός γιατί να το παίξω? Μαλάκας είναι! Τού έδωσαν τα εύσημα που πήρε το "δρόμο της Αρετής"...πφφφφ..!!! Έχουν γεύση τα εύσημα Ηρακλή; Έχουν χρώμα; Έχουν μυρωδια; Έχουν υφη; Για πες, μαλακα....
Πάει κι αυτός...τον "καλούπωσαν" ...αν,αντί γι'αυτό, απλώς τού έβαζαν το ρόπαλο του στον κώλο...περισσότερο θα τον εκτιμούσα!!!