ΣΥΝΤΑΓΗ αντιπερι-σπαστικής μαλακιούλας:

ΥΛΙΚΑ: *ίωση ελεεινή (κάποιος που δε του καθόμουν, θα βρήκε το μόνο τρόπο να με ρίξει στο κρεββάτι!)

* κλεισούρα στο σπίτι = νευράκια, ανία, έλλειψη (γενικώς)

* εποχιακά διλήμματα συναισθηματικής φύσεως και μπλέξιμο, πιο βαρετό κι απ'το πλέξιμο

*χαρακτήρ γραψαρχίδης και στον κόσμο του

* ένας κομπιούτορας συνδεδεμένος στο ιντερνετ

* ένα interactive site

ΕΚΤΕΛΕΣΗ: > Πετάμε τα τρία πρώτα όξω απ'την πόρτα του μυαλού μας

> Κάνουμε ένα ελαφρύ σιάτσου στο χαρακτήρα και ένα τονωτικό spa, με μνήμες

σκανταλιάρικες

> Μπαίνουμε σε interactive site , έχοντας τεντωμένες κεραίες είτε για πιθανό άξιο συμπαίκτη

είτε για "θύμα" (ο ρόλος του pet θα εξηγηθεί άλλη φορά) - Γυρίζει και Μυρίζει ένα πράμα...

> Αφού βρούμε το συμπαίκτη, βάζουμε το στοίχημα!

**************

Ζωντάνεψα πάλι χτες!

Από ένα τίποτα, μια χαζοϊδέα της στιγμής, έτσι δηλαδή όπως μπορούν να ξεκινήσουν και τα πολύ όμορφα (όπως και τα πολύ άσχημα)

Μπήκα σ'ένα σάιτ, όπως κάνω καθημερινά πλέον, για να παίξω σκραμπλ, ίσως και να χαζολογήσω λίγο, με κάτι γνωστούς - γελάμε πολύ συχνά είναι η αλήθεια. Αλλά χτες, αυτό μόνο δε θα ήταν αρκετό για να με βγάλει από έναν φαύλο κύκλο σκέψεων, έναν κυκεώνα από "γιατί" και "μήπως" και "θέλω" και "δε θέλω".... Ήθελα να ξεχαστώ....

Έτσι, σαν από μηχανής Θεός, εμφανίστηκε στο chat ο -ας τον πούμε- Αντώνης

- και έριξε την πρόκληση!!! Να παίξουμε ένα παιχνίδι scrabble μεταξύ μας.

Το διακύβευμα;

Αν νικούσε εκείνος, θα μού έστηνε μια σαιζ-λονγκ στην πλατεία, στο Πασαλιμάνι, κι εγώ θα πήγαινα , νύχτα, με μαγιό (είναι και χειμώνας!), να κάνω...ηλιοθεραπεία!!!

Αρχικά, το πήρα για ένα απ'τα συνηθισμένα μας πειράγματα...έτσι αντιπρότεινα, ανεύθυνα:

Αν νικούσα εγώ, θα πήγαινε ένα Σαββατόβραδο στην Ομόνοια, μόνο με τα εσώρουχα, και θα έκανε...κόρτε σ'ένα μπάτσο!!!

Συμφώνησε με τρόπο που μού φάνηκε οτι το εννοούσε! Έτσι, μη τα πολυλογώ, κουβέντα στην κουβέντα, το στοίχημα τέθηκε στα σοβαρά! - τουλάχιστον από μέρους μου!!!

Άρχισα να ξεχνάω και πόνους, και βήχα και διλήμματα με αγάπες κι έρωτες!

Ξεκινήσαμε.... αρχικά σίγουρη για τον εαυτό μου- σχεδόν πάντα τον νικούσα στο συγκεκριμένο παιχνίδι, αλλά πάλι... σχεδόν πάντα για λίγο,είναι ικανός παίχτης, άσε που παίζει πολύ και ο παράγοντας "τύχη" - κι αυτό ήταν που έδινε ακόμη μεγαλύτερη γοητεία: και οι δυό μας ,δεν ήμασταν απλώς δυο σίγουροι για τούς εαυτούς μας (ή και, απλώς, ψώνια του κερατά!), αλλά και τζογαδόροι!

Το ρίσκο.... αχ, αυτό το ρίσκο! Τι ομορφιά,γοητεία, ανευθυνότητα, τόλμη, ανοησία ή "μαγκιά" εμπεριέχει- ανάλογα με τη σκοπιά απ'όπου θα το δεις!

"Μικρό" σχετικά το στοίχημα, αλλά... όχι και λίγο!

Ξεκίνησα το παιχνίδι χαλαρή,αλλά όχι για πολύ! Σιγά σιγά έμενα πίσω στο σκορ.... Αρχισα να σκέφτομαι πιο πολύ τις κινήσεις μου, να προσέχω... αλλά πάλι τίποτα- η τύχη δε με ευνοούσε καθόλου κι ο Αντώνης ήταν πολύ προσεκτικός... Όσο λιγόστευαν οι ελπίδες μου, τόσο άρχιζε να περνάει απ' το μυαλό μου το "διακύβευμα" - τότε μόνο σκέφτηκα στα σοβαρά τι υποσχέθηκα να κάνω! Ασυναίσθητα, φανταζόμουν τον εαυτό μου μες στο κρύο.... Δεν ήταν καθόλου το "ρεζίλι" που μ'ένοιαζε, αλλά για άγνωστο λόγο, μου φαινόταν πολύ αποκρουστική ιδέα. Ούτε μπορώ να πω οτι με ένοιαζε καθ'εαυτή η ήττα...δεν ξέρω... Ακόμη κι η ιδέα οτι δε θα μπορούσα,για οποιονδήποτε λόγο, να τηρήσω αυτό που είχα υποσχεθεί, μού έφερνε εμετο...

Με εξίταρε αφάνταστα όμως! Το μυαλό μου να παλεύει να βρει τρόπους να νικήσει τις πιθανότητες, να προσπαθώ να συγκρατήσω τη μόνιμη ανυπομονησία μου για να δείξω κάποια "σύνεση" και να μού επιβάλλω κάτι που σχεδόν ποτέ δεν έχω:στρατηγική! Το "ήθος" μου να μέ αγχώνει να κερδίσω, ώστε να μη χρειαστεί να δειλιάσει ή να πληρώσει...

Το παιχνίδι κόντευε να τελειώσει, διατηρούσα ακόμη κάποιες ελπίδες, και τότε μόνο με ευνόησε η τύχη και πέρασα μπροστά στο σκορ!

Και όμως δεν χάρηκα! Ανακουφίστηκα, ναι... Έφυγε η "πίεση", ναι.... αλλά...

Δεν ένιωσα χαρά! Σαν να ήταν υποχρέωση μου να κερδίσω; Σαν,ξαφνικά,να μην ήταν καθόλου άξιο λόγου αυτό που γινόταν -σαν το μόνο που τού έδινε κάποια αξία ήταν αυτή η μικρή αύξηση αδρεναλίνης που μού έδωσε όση ώρα πάλευα με την τύχη....

ξαναδιαβάζω... αυτή είναι μια μικρή,χτεσινή, πραγματική ιστορία...

αυτή η περιγραφή όμως είναι μόνο για τη μικρή, χτεσινή πραγματική ιστορία;