κοιμάται δίπλα μου...

Βράδυ Σαββάτου... στο σπίτι.
Με μια ύπαρξη δίπλα μου που μού φέρνει αισθήματα, που με συντροφεύει τρυφερά κι αποπνικτικά μαζί, που με κάνει να θέλω να είμαι ο,τι καλύτερο για εμάς, που τόσο εκστατικά περνάμε ώρες ώρες,για εκείνη - που όμως είναι περισσότερο μπερδεμένη από μένα, σε όλα. Κι αν την αγαπώ, με παρασύρει κι εμένα και στο δικό της μπέρδεμα...
Την κοιτούσα να ανυπομονεί να μπεί στο ιντερνετ για να βρεί τη συντροφιά που της λείπει, για να βρει πιο πολύ την ισορροπία μέσα από μια ψευδαίσθηση αποδοχής και επιβεβαίωσης. Τσατίζομαι που τη βλέπω ακόμη έτσι... "Φτηναίνει" στα μάτια μου και πάλι, δε μπορώ να την εκτιμώ - και οπωσδήποτε, ποτέ δε μπορώ να την εμπιστεύομαι.
Φλερτάρει εδώ και κάμποση ώρα μ'ένα "πετ", όπως παντα...Κάθε βράδυ, κάθε μέρα... Μια ατέλειωτη πρόκληση-πρόσκληση προς τους άντρες - προς οποιουσδήποτε άντρες, έτσι, χωρίς εκλεκτικότητα, χωρίς καν επιλογή συνήθως, σαβουρατζίδικα... Έτσι για να νιώσει αποδεκτή, επιθυμητή... Τσατίζομαι που της αρκεί το τίποτα μόνο και μόνο έχει μια γελοία ψευδαίσθηση από κάτι... Τσατίζομαι που το κάτι που έχει αρνείται να το παραδεχτεί μόνο και μόνο από συνήθεια... μόνο και μόνο από φόβο απέναντι στο καινούριο... Σιγουρεύομαι σχεδόν και πάλι οτι είναι συναισθηματικά ανάπηρη - ίσως μόνο για στιγμές να μπορεί να υπερβαίνει το είναι της και να νιώθει...
Την έβλεπα για ώρα, ενώ μιλούσε ήδη με το πετ, να λοξοκοιτάζει προς το μέρος μου- αναρωτιέται σίγουρα τι γράφω... Ικανοποιεί το δικό μου μικροπρεπή εγωισμό τώρα που δείχνει πάλι οτι νοιάζεται γι'αυτό που πραγματικά νιώθει - όχι οτι ελπίζω να το παραδεχτεί ποτέ...
Το μπέρδεμά της αυτό με παρασύρει και με μπερδεύει κι άλλο κι εμένα. Τη βλέπω να καπνίζει και να πίνει δίπλα μου... να λοξοκοιτάζει και πάλι. Πόσο όμορφη είναι...
Με κουράζει το ¨κρυφτό" της.... Όσο είναι κοντά μου φοβάται και κρύβεται - όχι εμένα, μα τα συναισθήματά της...
"Από μακριά": αυτή είναι η στρατηγική της. Από το μέσσαντζερ ή από το τηλέφωνο "ανοίγεται" , εκεί νιώθει οτι δεν απειλείται και μού λέει... πόσα μου λέει! για εκείνη, για την αγάπη της για μένα, την έννοια της για μένα, τη σπουδαιότητα της σχέσης μας... Για τη "μαλακία που την πιάνει" και θέλει συνέχεια να προκαλεί σεξουαλικά τους άντρες...
Από κοντά όμως... Βλέπω πάλι το προσωπείο της ρηχής "φιλενάδας" που δε μπορεί να συγκρατήσει τις "καύλες" της όπως λέει... Τη βλέπω πάλι να προσποιείται την ανόητη σεξογκόμενα.
Από κοντά...ούτε ένα "σ'αγαπώ", ούτε ένα "λουλουδι μου"... Και - γαμώ το!- μού λείπειιιι!!!
Σηκώνεται να βάλει ένα ποτό. ξέρω οτι το κάνει συχνά τελευταία. Μού βάζει κι εμένα ένα.
Με βάζει που και που στο παιχνίδι της με το πετ. Συμμετέχω, αλλά καταλαβαίνει οτι το κάνω βαρετά. Δε θέλω και να το κρύψω άλλωστε. Υποσχέθηκε από μακριά οτι... "θα κάνουμε μια γερή κουβέντα όταν βρεθούμε"... δε το πιστεύω- εκτός κι αν γίνει σκόπιμα λιώμα ίσως. Οι συνθήκες βέβαια πρακτικά ακόμη δεν ευνοούν για κάτι τέτοιο, και ανησυχώ γι αυτό. Φοβάμαι οτι οι συνθήκες μπορεί και να μη γίνουν καλύτερες ώσπου να φύγει...
Άυτη τη στιγμή κιόλας στο τσατ που είμαστε λέει πόσο με αγαπάει... και διευκρινίζει "αγάπη δεν είναι μόνο ερωτική" - τώρα που είμαστε δίπλα την έπιασαν οι συστολές της....
Ξεκινήσαμε στο συγκεκριμένο τσατ το δικό μας "παιχνίδι" - ήταν στ αλήθεια παιχνίδι όταν πρωτογνωριστήκαμε: οι..."λεσβίες"! με λόγια έρωτα, αγάπης, με λόγια πρόστυχα άλλοτε κι άλλοτε ρομαντικά, με προκλητικότητα κι αυθάδεια κάποτε και κάποτε με λυρισμό. Πολύ γέλιο, πολλές φορές. Κι άρχισα κάποια στιγμή ν'αναρωτιέμαι αν τα λόγια αυτά τελικά δεν ήταν και τόσο "στ'αστεία" εκ μέρους της... Κι άρχισαν κάποτε τα λόγια αυτά να μη μού ακούγονται αδιάφορα και "χαβαλετζίδικα" όπως πρώτα... το κάναμε "σύστημα" να δίνουμε "λεσβιακό σόου" κάθε μέρα σχεδόν, για να γελάμε - εκείνη ίσως και για να προκαλεί και την προσοχή που τόσο επιζητά μάλλον.
Αλλά σιγά σιγά, άρχισα να νιώθω οτι κάποια πράγματα δεν ήταν τόσο στ'αστεία... Από όταν άρχισε να φιλοξενείται στο σπίτι μου κυρίως- τα φιλιά της στο λαιμό μου άλλα μού έλεγαν. Όσο κι αν δε "μιλάει" όταν είναι ΄κοντά μου -σάμπως τα χάδια δεν είναι λόγια κι αυτά;
άρχισε να "μού περνάει" κι εμένα το δίκό της μπέρδεμα. ΄Με φιλούσε στο λαιμο- ξαφνικά, απανωτά γλυκά φιλιά, απροσδόκητα- κι αμέσως σαν ένιωθε το χέρι μου να την αγκαλιάζει απαλά, τραβιόταν κι έφευγε... Τα πρωινά, με το που έβλεπε να ξυπνάω, χωνώταν στο κρεββάτι μου- στην αγκαλιά μου...και χαϊδευόμασταν νανουριστικα- κι αμέσως μόλις "ζεσταινόμασταν" πεταγόταν όρθια να μού φτιάξει καφέ.... Δεν ξεολλούσε από δίπλα μου όσο έμενε εδώ, και συχνά το χέρι της μπλεκόταν στα μαλλιά μου...μεχρι να "ανταποδώσω" μ'ένα φιλί...
Με έβαλε με άυτό τον τρόπο κάπως στο παιχνίδι της- με έκανε να βλέπω οτι γινόταν "διαφορετικά" - και τότε άρχισε να τραβιέται ακόμη περισσότερο. Αλλά και πάλι μόνο όταν ήμασταν πλάι η μια στην άλλη... "Από μακριά"... όπως πάντα...
Ίσως ο φόβος της ν αποβάλλει τη συνήθεια, φόβος που έχουν όλοι οι αδύναμοι- και είναι αδύναμη... Ίσως και λίγο η επιθυμία της να "μ'εκδικηθεί" για τα συναισθήματα που της προκάλεσα και πάει να με κάνει κι εμένα πετ.
Άρχισαν να μού λείπουν τα χάδια της τα τόσα, μού φαινόταν η έλλειψη όταν με περιόριζε σε λιγότερα... Άρχισαν να μού λείπουν οι πρωινές μας αγκαλιές... Άρχισε να με εκνευρίζει και να πληγώνει το μικρό μου εγωισμό το οτι "τεχνικά" εκείνη άρχισε να τραβιέται από ένα συναίσθημα που το δικό της μού προκάλεσε... Με θυμώνει η ιδέα (βεβαιότητα) οτι όλο αυτό συμβαίνει μόνο και μόνο επειδή φοβάται μη φορέσει μια ταμπέλα που θα τη χαρακτηρίσει..."λεσβία" ! Με τσατίζει σχεδόν και το οτι ασχολούμαι μ'ένα τέτοιο άτομο...
Αυθόρμητα μού έρχεται να συνεχίσω με τα δικά της "όπλα", να "παίξω" με την...."κακή" έννοια του όρου "παίζω" - αλλά την αγαπάω, δε θα μπορέσω...
Την αγαπάω- νομίζω, δε θα μπορέσω- νομίζω...
"Ίσως και να σε γουστάρω, ίσως και να σ'αγαπώ..."

ΣΥΝΤΑΓΗ αντιπερι-σπαστικής μαλακιούλας:

ΥΛΙΚΑ: *ίωση ελεεινή (κάποιος που δε του καθόμουν, θα βρήκε το μόνο τρόπο να με ρίξει στο κρεββάτι!)

* κλεισούρα στο σπίτι = νευράκια, ανία, έλλειψη (γενικώς)

* εποχιακά διλήμματα συναισθηματικής φύσεως και μπλέξιμο, πιο βαρετό κι απ'το πλέξιμο

*χαρακτήρ γραψαρχίδης και στον κόσμο του

* ένας κομπιούτορας συνδεδεμένος στο ιντερνετ

* ένα interactive site

ΕΚΤΕΛΕΣΗ: > Πετάμε τα τρία πρώτα όξω απ'την πόρτα του μυαλού μας

> Κάνουμε ένα ελαφρύ σιάτσου στο χαρακτήρα και ένα τονωτικό spa, με μνήμες

σκανταλιάρικες

> Μπαίνουμε σε interactive site , έχοντας τεντωμένες κεραίες είτε για πιθανό άξιο συμπαίκτη

είτε για "θύμα" (ο ρόλος του pet θα εξηγηθεί άλλη φορά) - Γυρίζει και Μυρίζει ένα πράμα...

> Αφού βρούμε το συμπαίκτη, βάζουμε το στοίχημα!

**************

Ζωντάνεψα πάλι χτες!

Από ένα τίποτα, μια χαζοϊδέα της στιγμής, έτσι δηλαδή όπως μπορούν να ξεκινήσουν και τα πολύ όμορφα (όπως και τα πολύ άσχημα)

Μπήκα σ'ένα σάιτ, όπως κάνω καθημερινά πλέον, για να παίξω σκραμπλ, ίσως και να χαζολογήσω λίγο, με κάτι γνωστούς - γελάμε πολύ συχνά είναι η αλήθεια. Αλλά χτες, αυτό μόνο δε θα ήταν αρκετό για να με βγάλει από έναν φαύλο κύκλο σκέψεων, έναν κυκεώνα από "γιατί" και "μήπως" και "θέλω" και "δε θέλω".... Ήθελα να ξεχαστώ....

Έτσι, σαν από μηχανής Θεός, εμφανίστηκε στο chat ο -ας τον πούμε- Αντώνης

- και έριξε την πρόκληση!!! Να παίξουμε ένα παιχνίδι scrabble μεταξύ μας.

Το διακύβευμα;

Αν νικούσε εκείνος, θα μού έστηνε μια σαιζ-λονγκ στην πλατεία, στο Πασαλιμάνι, κι εγώ θα πήγαινα , νύχτα, με μαγιό (είναι και χειμώνας!), να κάνω...ηλιοθεραπεία!!!

Αρχικά, το πήρα για ένα απ'τα συνηθισμένα μας πειράγματα...έτσι αντιπρότεινα, ανεύθυνα:

Αν νικούσα εγώ, θα πήγαινε ένα Σαββατόβραδο στην Ομόνοια, μόνο με τα εσώρουχα, και θα έκανε...κόρτε σ'ένα μπάτσο!!!

Συμφώνησε με τρόπο που μού φάνηκε οτι το εννοούσε! Έτσι, μη τα πολυλογώ, κουβέντα στην κουβέντα, το στοίχημα τέθηκε στα σοβαρά! - τουλάχιστον από μέρους μου!!!

Άρχισα να ξεχνάω και πόνους, και βήχα και διλήμματα με αγάπες κι έρωτες!

Ξεκινήσαμε.... αρχικά σίγουρη για τον εαυτό μου- σχεδόν πάντα τον νικούσα στο συγκεκριμένο παιχνίδι, αλλά πάλι... σχεδόν πάντα για λίγο,είναι ικανός παίχτης, άσε που παίζει πολύ και ο παράγοντας "τύχη" - κι αυτό ήταν που έδινε ακόμη μεγαλύτερη γοητεία: και οι δυό μας ,δεν ήμασταν απλώς δυο σίγουροι για τούς εαυτούς μας (ή και, απλώς, ψώνια του κερατά!), αλλά και τζογαδόροι!

Το ρίσκο.... αχ, αυτό το ρίσκο! Τι ομορφιά,γοητεία, ανευθυνότητα, τόλμη, ανοησία ή "μαγκιά" εμπεριέχει- ανάλογα με τη σκοπιά απ'όπου θα το δεις!

"Μικρό" σχετικά το στοίχημα, αλλά... όχι και λίγο!

Ξεκίνησα το παιχνίδι χαλαρή,αλλά όχι για πολύ! Σιγά σιγά έμενα πίσω στο σκορ.... Αρχισα να σκέφτομαι πιο πολύ τις κινήσεις μου, να προσέχω... αλλά πάλι τίποτα- η τύχη δε με ευνοούσε καθόλου κι ο Αντώνης ήταν πολύ προσεκτικός... Όσο λιγόστευαν οι ελπίδες μου, τόσο άρχιζε να περνάει απ' το μυαλό μου το "διακύβευμα" - τότε μόνο σκέφτηκα στα σοβαρά τι υποσχέθηκα να κάνω! Ασυναίσθητα, φανταζόμουν τον εαυτό μου μες στο κρύο.... Δεν ήταν καθόλου το "ρεζίλι" που μ'ένοιαζε, αλλά για άγνωστο λόγο, μου φαινόταν πολύ αποκρουστική ιδέα. Ούτε μπορώ να πω οτι με ένοιαζε καθ'εαυτή η ήττα...δεν ξέρω... Ακόμη κι η ιδέα οτι δε θα μπορούσα,για οποιονδήποτε λόγο, να τηρήσω αυτό που είχα υποσχεθεί, μού έφερνε εμετο...

Με εξίταρε αφάνταστα όμως! Το μυαλό μου να παλεύει να βρει τρόπους να νικήσει τις πιθανότητες, να προσπαθώ να συγκρατήσω τη μόνιμη ανυπομονησία μου για να δείξω κάποια "σύνεση" και να μού επιβάλλω κάτι που σχεδόν ποτέ δεν έχω:στρατηγική! Το "ήθος" μου να μέ αγχώνει να κερδίσω, ώστε να μη χρειαστεί να δειλιάσει ή να πληρώσει...

Το παιχνίδι κόντευε να τελειώσει, διατηρούσα ακόμη κάποιες ελπίδες, και τότε μόνο με ευνόησε η τύχη και πέρασα μπροστά στο σκορ!

Και όμως δεν χάρηκα! Ανακουφίστηκα, ναι... Έφυγε η "πίεση", ναι.... αλλά...

Δεν ένιωσα χαρά! Σαν να ήταν υποχρέωση μου να κερδίσω; Σαν,ξαφνικά,να μην ήταν καθόλου άξιο λόγου αυτό που γινόταν -σαν το μόνο που τού έδινε κάποια αξία ήταν αυτή η μικρή αύξηση αδρεναλίνης που μού έδωσε όση ώρα πάλευα με την τύχη....

ξαναδιαβάζω... αυτή είναι μια μικρή,χτεσινή, πραγματική ιστορία...

αυτή η περιγραφή όμως είναι μόνο για τη μικρή, χτεσινή πραγματική ιστορία;

straight up,you tell me! I'm I "Japanese" ?

" LET' S GET ONE THING STRAIGHT...

I' M NOT ! ;) "

...διάβασα πριν λίγο, πέφτοντας τυχαία πάνω σ'ένα πανέμορφο blog...

Γέλασα σκανταλιάρικα...μού κέντρισε το ενδιαφέρον το λογοπαίγνιο και καλά έκανε γιατί όντως η κοπελιά γράφει..."έτσι"....

Ένα δεν καταλαβαίνω όμως...

όπως οι "καραστρέιτ" του κερατά (είτε είναι ομοφοβικοί που πολύ γουστάρουν όμως,ενδόμυχα,"να το πάνε το γράμμα" , είτε όντως τους ενδιαφέρουν μόνο οι ομόφυλοί τους) "καλουπώνονται" και βάζουν παρωπίδες και συρματοπλέγματα και όρια και ταμπέλες.....

έτσι και οι γκέι και οι "γκέισσες" :Ρ ???

Ερωτεύονται όλοι κοιτάζοντας μόνο είτε αρχίδια είτε μουνια?

Δεν ξέρω τι γίνεται....

Εγώ κοιτάζω ψηλά ,ρε γαμώ το, στα μάτια... Ψηλά..με αρχοντιλίκι !

Δε μπορεί το τί έχει ο άλλος μέσα από το παντελόνι του να συναγωνιστεί την αύρα του....

Δεν θα μ'έλεγα ρομαντική, ποιήτρια και λοιπές κουλτουρομπουρδίτσες...

Καλό το ξέσκισμα,δε λέω!Είτε γίνεται "ορθόδοξα", είτε "ανορθόδοξα".

Και πρακτικότατο: υποκαθιστά περίπου τεσσερισίμισι ώρες στο γυμναστήριο, ενάμισι πακέτο τσιγάρα και μισή κιλοβατώρα που θα έκαιγε ο βαϊμπρέιτορ...

Αλλά...άλλο η ξερή καύλα κι άλλο ο έρωτας.... σωστά?

slipping away....

Κι αν χωρίς τον παλμό...τις φωνές..τα λόγια "χάνουν".....


All that we needed, was right Ότι χρειαζόμασταν, ήταν σωστό
Les ombres ce soir nous menacent Οι σκιές απόψε μας απειλούν

Open to everything happy and sad Ανοίξου σε οτιδήποτε χαρούμενο και λυπημένο
Seeing the good, meme si tout va si mal Βλέποντας το καλό, ακόμη κι όταν όλα πάνε τόσο άσχημα
Femmes au soleil quand la nuit nous accable Γυναίκες στον ήλιο όταν η νύχτα μας τσακίζει
Oh,pour un jour croire aux dieux,croire aux fables
Για μια μέρα να πιστεύεις στους θεούς, να πιστεύεις στα παραμύθια

Focus on everything better today Συγκεντρώσου σε ότι καλύτερο σήμερα
Crier la vie quand tout autour se tait Κραύγασε τη ζωή όταν όλα γύρω σωπαίνουν
Hold on to people they're slipping away Κρατήσου σε ανθρώπους που ξεγλιστρούν
Hold on to this while it's slipping away Κρατήσου σε αυτό ενώ ξεγλιστρά

All that we needed, tonight Ο,τι χρειαζόμασταν, απόψε
Are people who love us, and life Είναι άνθρωποι που μας αγαπούν, και ζωή
Je sais les douleurs et les doutes Ξέρω τους πόνους και τις αμφιβολίες…..
Oh, partir est ce qu'on redoute Ω,η φυγή είναι αυτό….που φοβόμαστε
Oh si.. Αν…

Open to everything happy and sad Ανοίξου σε ότι χαρούμενο και λυπηρό
Seeing the good, meme si tout va si mal Βλέποντας το καλό, ακόμη κι όταν όλα πάνε τόσο άσχημα
Femmes au soleil quand la nuit nous accable Γυναίκες στον ήλιο όταν η νύχτα μας τσακίζει
Oh, pour un jour croire aux dieux, croire aux fables Για μια μέρα να πιστεύεις στους θεούς, να πιστεύεις στα παραμύθια
Focus on everything better today Συγκεντρώσου σε ό,τι καλύτερο σήμερα
Crier la vie quand tout autour se tait Κραύγασε τη ζωή όταν όλα τριγύρω σωπαίνουν
Hold on to people they're slipping away Εξακολούθησε να κρατάς ανθρώπους που ξεγλιστρούν
Hold on to this while it's slipping away Κρατήσου σ’αυτό ενώ ξεγλιστρά…
So long Αντε γεια

Mais l'ombre... Μα, η σκιά….


Slipping Away.....
από Mylene Farmer και Moby....

αν έχεις θεό...!

Πω πω, τι έχουν πάθει αυτές τις μέρες όλοι με τα υπαρξιακά τους;
(σ.σ: να θυμηθώ να τσεκάρω στο ημερολόγιο τοίχου που μού πούλησαν χτες κάτι θεάρεστοι κλέφτες "υπέρ ανεγέρσεως" της βίλλας του Παπ αρη, ιερέα στον Άη-Κανεθαύμα, μπας κι έχει πανσέληνο... μπορεί να έχω γύρω μου τους φιλοσοφους-λυκανθρωπους...ξέρω 'γω ? )
"Θέλω αυτό,αλλά πρέπει εκείνο; Αφού έχω συνηθίσει το άλλο,να κάνω το τούτο;"
Ήμαρτον!
Εντάξει,δε λέω..αν δε τα πουν σε μένα, τη φίλη (?), σε ποιόν θα τα πουν; Αλλώστε, ως γνωστόν, "πάντα πληρώνουμε πιο ακριβά ό,τι είναι τσάμπα: την αγάπη, τη ΦΙΛΙΑ, τον ΕΡΩΤΑ, την εμπιστοσύνη, κ.ά."
Αλλά όχι σήμερα, ρε παιδιά!
Σήμερα είμαι κρεββατωμένη (και δεν εννοώ "μμμ...κρεββατωμένη...!" ,οπότε και δε θα διαμαρτυρόμουν κιόλας!)
Εννοώ κανονικά: με βηχαλάκι, μυξούλες, πυρετό μεγαλύτερο απ' το I.Q. μου ("δεν είναι και κανένα σπουδαίο μέτρο σύγκρισης αυτό"?? ποιός πούστης το είπε? Ε? ), τάσεις για έμετο σα να έχω δει Τράγκα επί δεκάλεπτο..όλα κομπλέ. Αλλά ο.κ! Δε θα κάτσουμε να σκάσουμε κιόλας! Αλλά θέλω λίγη χαρά γύρω μου, λίγη παραπάνω απ'ότι συνήθως, κι επειδή δε μπορώ να πάρω εγώ τώρα το ρόλο της "ψυχής του πάρτυ", θα ήθελα να μου το προσφέρουν..Με λίγη στοργή και προδέρμ κατά προτίμηση, γιατί ο πυρετός συχνά μού βγάζει γατουλέ ανάγκες....(ε,ναι! το παραδέχομαι!)
Αλλά... η πανσέληνος (?)................
Μού τηλεφωνεί η φωνή ... Η φωνή πού είχε την τύχη να δεί νέους δρόμους, να βουτήξει μέσα σε συναισθήματα πρωτόγνωρα και να τα γευτεί, να πιάσει το απρόβλεπτο και να το κάνει ποίηση! Έτσι με κέντρισε..(με κέρδισε?). Με συνάντησε στους ουρανούς, όσο μακριά κι αν δήλωναν οτι είναι, γίναμε αστέρια και βρεθήκαμε κάπου εκεί ψηλά! Και ζωγραφίσαμε... γλέντι!
Μα...δε μπόρεσε στα επίγεια να με ταξιδέψει...
Ξαφνικά είδε το νέο δρόμο και τρόμαξε, κάποιοι θα είπαν οτι έπρεπε να διαλέξει - και τους άκουσε!
Είπε να σταθεί μπροστά στο σταυροδρόμι, όπως ο Ηρακλής, μπροστά στους δρόμους της Αρετής και της Κακίας! Τα χωράφια είναι άγρια ανάμεσα στους δρόμους, είπα, αλλά δεν έχουν όρια!
Είπα..και μετά έσκασα.
Άμα είναι να εξηγείς τους όρους του παιχνιδιού σε κάποιον που θεωρούσες άξιο συμπαίκτη... προτίμησα να βουλιάξω στον πυρετό μου...κι άρχισα να παίζω με το θερμόμετρο (σκέφτηκα οτι ο υδράργυρος είναι ίσως ο μόνος που όταν τον τρίβεις σίγουρα σηκώνεται!) Οι μυξούλες μου,άλλωστε έρρεαν πιο ελεύθερα από τις επίγειες διαδρομές των αστεριών...
Ο κωλοχαρακτήρας μου όμως δε μ'αφήνει να το αφήσω! Η φωνή μάλλον δεν ξέρει πού έμπλεξε (ή ξέρει και γι αυτό ακριβώς μένει?)
"Πουστιές" απογειωτικές θέλω να κάνω αρκετές!
Θα κεντρίσω πάλι το ενδιαφέρον-για μένα όχι πλέον,για το παιχνίδι!, θα δείξω το γλέντι που μπορώ να κάνω μέσα σ'όλους τους "πυρετούς" μου να "ζηλέψει", θα πειράξω εγωισμό που τόσον έχει, αλλά ωσπου να βαρεθώ....ώσπου,ίσως, να με απορροφήσει περισσότερο άλλο παιχνίδι.... Αν και εγώ δεν κάνω "επιλογές" ... δε διαλέγω ποτέ έναν μόνο δρόμο..
" Ηρακλής " αποφασιστικός γιατί να το παίξω? Μαλάκας είναι! Τού έδωσαν τα εύσημα που πήρε το "δρόμο της Αρετής"...πφφφφ..!!! Έχουν γεύση τα εύσημα Ηρακλή; Έχουν χρώμα; Έχουν μυρωδια; Έχουν υφη; Για πες, μαλακα....
Πάει κι αυτός...τον "καλούπωσαν" ...αν,αντί γι'αυτό, απλώς τού έβαζαν το ρόπαλο του στον κώλο...περισσότερο θα τον εκτιμούσα!!!

επιτέλους, θυμήθηκα το password !

"Ρε κοπελιά.....τι τα θες εσύ τα μπλόγκια και τα ρέστα, αφού δε τα πας καλά με τις ' εξομολογήσεις' ; Και μού τις θες και σε ηλεκτρονική μορφή,τρομάρα σου, εσύ που τρία χρόνια τώρα, δεν έχεις καταφέρει να μάθεις τι κάνει ούτε το μισό σου πληκτρολόγιο! Με το υπόλοιπο, ακόμη να συστηθείτε..." άρχισε πάλι να ειρωνεύεται η εσωτερική φωνή...
Μα, τόσα χρόνια γραμμένη την έχω ("στα παλιά μου τα παπούτσια" για τους βαρετούς και banal,"στα παλαιότερα των υποδημάτων μου" για τους ελληνιστές, "ζμπούτζαμ' " για τους βλάχοι) την ξεροκέφαλη αυτή φωνή....αλλά αυτή εκεί! Α,που να πάθει φαρυγγίτιδα....
Αλλά.... θέλω να παίξω και γράφοντας κι εδώ κι όχι μόνο στον ίδιο κατάλογο με την εσωτερική φωνή...
Να παίξω με τον εαυτό μου, ουσιαστικά, ("ηλεκτρονικός αυνανισμός" λέγεται αυτό,γιατρέ μου?" ) γράφοντας πράγματα που για αρκετούς λόγους (542,6 στην τελευταία καταμέτρηση ...) ...δε "με παίρνει" να πω αλλού...
Και τι ? Να ψάξω νέα "αλλού" που θα "με παίρνει" να μοιραστώ (τα "παιχνίδια μου":εμπειρίες,συναισθήματα, καταστάσεις..);;;;
Μπα.... Φίλους έχω πολλούς , και με ποικίλα γούστα και απόψεις... Μιλάω μαζί τους, μοιράζομαι ομορφιές κι ασχήμιες.. μερικούς από αυτούς (εντάξει,το παραδέχομαι: λίγους!) , νομίζω οτι τους αγαπάω κιόλας.... Παρέες "προς εκτόνωσιν μαλακίτιδος" επίσης...
Αλλά παίζω σε τόσα πολλά ταμπλό, που δεν υπάρχει περίπτωση ένας να με "πιάσει" ολόκληρη...τουλάχιστον όχι χωρίς να καρφωθούν πάνω μου καμιά χιλιάδα ταμπέλες...
Οπότε....
είπα ν'απλώσω την αρίδα μου εδωνάαααααα.....
Που σημαίνει οτι βγάζω τ'άντερά μού όξω! Δεν κινδυνεύουν να τα κάνουν κοκορέτσι μέσω οπτικών ινών, γαρ!
Όλα είναι παιχνίδι ρεεεεε!!! (αχ,πουτάνα Δρούζα!"η ζωή είναι παιχνίδι" ήθελα να γράψω, αλλά τη φράση αυτή την έχεις κάνει σα τα μούτρα σου!)
***
ΔΙΑΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΟΙ :
- θρησκόληπτοι,δογματικοί, σεμνότυφοι, ιδεαλιστές, κομματικοποιημένοι, και άπαντες οι λήγοντες σε "-όφρονες"
- τεμπέληδες, βαρετοί, μονοδιάστατοι, νωθροί
- φαφλατάδες, "ψυχολόγοι", διυλίζοντες τον κώνωπα και
- η Μαρία
ΝΑ ΚΛΙΚΑΡΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΤΟ "Χ" ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΔΕΞΙΑ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ ΤΟΥΣ
(κι αν υπάρχει φενγκ-σούι και στις ιστοσελίδες? Να μου το χέσουν το μαγαζί? )


ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΔΕ, ΟΠΩΣ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΟΙ
-ΑΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΟΙ (γενικώς) και
- Η ΡΑΝΙΑ (ειδικότερα)